Komunikowanie = dialog: nadawca i odbiorca zamieniają się rolami.
Interakcja = akcja odbiorcy, reakcja nadawcy.
=> Goban-Klas: komunikat = intencjonalny przekaz
Większość komunikatów, które wysyłamy - nie są intencjonalne, świadome, np. ziewamy - organizm tego w tej chwili potrzebuje (zapewne spora część Czytelników teraz ziewnęła ;) - ale odbiorca może to różnie zinterpretować, czyli komunikatem nie może być nieintencjonalny przekaz.
=> Sprzężenie zwrotne nie musi oznaczać dwukierunkowego komunikowania.
PRZYKŁAD:
"Pan nie ziewa w reakcji na to co ja mówię" - czyli można to podzielić na kilka aktów możliwości.
Zawsze jest jakaś reakcja odbiorcy, nawet gdy nic nie mówi.
PRZYKŁAD:
Ziewania nie odbieram - jako czegoś przeciwko mnie, tylko może to być zwykła reakcja organizmu.
Jakaś reakcja może zmienić działanie odbiorcy, ale nie musi.
=> Perswazyjność komunikowania
Wszelkie komunikowanie ma związek z perswazją (nakłanianiem, przekonywaniem, zachęcaniem, wpływaniem na odbiorcę - NIE MANIPULACJĄ!).
Goban-Klas uważa to za niesłuszne. Każdy akt komunikowania zakłada staranie nadawcy przekazywania pewnych treści, a tym samym takie oddziaływanie na odbiorcę, aby treści zrozumiał i zaakceptował. Nie jest to jednak równoznaczne z intencją wpływu na jego opinię, postawy lub działania. Wiele przekazów jest skierowanych do wszystkich , którzy ich potrzebują, a ich intencją jest zaspokojenie potrzeb informacyjnych odbiorcy, np. wiadomości o pogodzie. Mają one określony cel, ale nie jest to perswazja, tylko zaspokojenie informacyjnych potrzeb odbiorcy.
"KOMUNIKACJA ROZUMIANA JAKO PRZEKAZYWANIE INFORMACJI
- TO TAJEMNICA SAMEGO ŻYCIA.
KOMUNIKACJA ROZUMIANA JAKO PRZEKAZYWANIE INFORMACJI ZA POMOCĄ ZNAKÓW
- TO TAJEMNICA NASZEGO CZŁOWIECZEŃSTWA." - W. Pisarek
=> Współcześnie na teorii komunikowania zaważyły ustalenia Hall'a ("bezgłośny język"), który głosi, że kultura jest komunikowaniem.
=> KOMUNIKACJA JĘZYKOWA
- pojęcie akt komunikowania bywa przedstawiany w największym uproszczeniu, jako układ trzech elementów: 1) nadawcy 2) odbiorcy 3) przekazu
- o komunikowaniu można mówić wtedy, gdy choć jeden odbiorca kierowany do niego przekaz odebrał i mniej więcej zrozumiał
- NADAWCA - to ten podmiot komunikowania, który bezpośrednio lub pośrednio jest odpowiedzialny za treść i formę przekazu; nazywany bywa też komunikatorem i źródłem przekazu.
- PRZEKAZ - czyli treści intelektualne i emocjonalne, przenoszone między nadawcą i odbiorcą; bywa nazywany komunikatem lub informacją.
Chmielecki odróżnia przekazy:
- komunikatywny - znaczący dla nadawcy i celowo przez niego wysyłany
- informatywny - znaczący dla odbiorcy i świadomie przez niego odbierany
=> Pojęcie NADAWCY obejmuje więc wszystko, co stoi u źródła docierających do nas przekazów.
=> PRZEKAZ, czyli komunikat - to znak, a raczej zbiór znaków, składa się z treści i formy.
=> KOMUNIKAT - np. dzwonek w telefonie; przestrzeń, którą się otaczamy; zachowania ludzkie.
Te same kategorie (nadawca, odbiorca, komunikat) odnajdziemy w innych rodzajach komunikacji, np. w komunikacji literackiej.
=> KOMUNIKACJA LITERACKA
To społeczna komunikacja dzieła literackiego jako komunikatu, który autor adresował do pewnej czytelniczej zbiorowości, biorąc pod uwagę pozytywnie lub negatywnie - jej oczekiwania estetyczno-ideowe, horyzont oczekiwań - żyjących jednak następnie, w nieprzeliczonych aktach odbioru, poza tym pierwotnym aktem odniesienia (czasy autora), w okolicznościach społeczno-kulturalnych odległych historycznie lub geograficznie od sytuacji nadawania.
=> Proces komunikacji literackiej może być rozważony z różnych punktów widzenia:
- od strony inicjatywy pisarskiej i jej socjalnych uwarunkowań (gra toczona z publicznością literacką)
- od strony samego dzieła, które zawiera wewnątrztekstową sytuację komunikacyjną
- od strony odbiorców, w których realizują się funkcje dzieła literackiego
=> Procesy komunikacji literackiej:
+ krążenie dzieł
+ akty odbioru
+ reakcje na dane dzieła
+ jak dzieła są wykorzystywane w procesie porozumiewania
=> KOMUNIKACJA KULTUROWA
Obowiązujące w danej kulturze zwyczaje i normy - regulujące procesy porozumiewania się wewnątrz grup społecznych.
Porozumiewanie się danej społeczności ze sobą - WEWNĄTRZKULTUROWA
Porozumiewanie się danej społeczności ze sobą i obcymi społecznościami - MIĘDZYKULTUROWA
=> Komunikacja kulturowa obejmuje komunikację literacką, jak i wszelką komunikację artystyczną, filmową, teatralną, medialną i zwyczajową, określająca sposoby porozumiewania się w codziennych sytuacjach życiowych. Wiedza o komunikacji kulturowej leży na styku różnych dziedzin humanistycznych.
=> Komunikowanie jest procesem porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Proces ten odbywa się na różnych poziomach, przy użyciu zróżnicowanych środków - wywołuje określone skutki. - Dobek-Ostrowska
=> Akty komunikowania zachodzą zawsze w różnych strukturach społeczeństwa i na różnych poziomach. Mają zatem charakter społeczny. Z tego powodu mówi się o "komunikowaniu społecznym" - jako o najszerszym systemie komunikowania, w którym mieszczą się wszystkie procesy związane z porozumiewaniem się jednostek ludzkich.
=> Cechy komunikowania:
+ specyficzny proces społeczny
+ zachodzi w określonym kontekście społecznym (a także kulturowym), determinowanym przez liczbę i charakter uczestników procesu; może to być w kontekstach: + interpersonalnym + grupowym + instytucjonalnym + publicznym + masowym + międzykulturowym
=> KOMUNIKOWANIE:
+ jest to proces kreatywny, polegający na budowaniu nowych pojęć i przyswajaniu wiedzy o otaczającym świecie
+ ma charakter dynamiczny, bo polega na przyjmowaniu, rozumieniu, interpretowaniu informacji
+ proces ciągły - trwa od chwili narodzin człowieka aż do jego śmierci
+ proces symboliczny, bo posługuje się symbolami i znakami, lecz niezbędna jest wspólnota semiotyczna (te same znaki i symbole)
+ proces interakcyjny, tzn. że między jego uczestnikami wytwarzają się określone stosunki, które mogą mieć charakter partnerski (symetryczne) lub opierać się na stosunku dominacji i podporządkowaniu (niesymetryczne lub komplementarne)
+ jest też celowe i świadome, bo działaniem każdego uczestnika procesu kierują określone motywy
+ jest nieuchronne, ludzie zawsze i wszędzie będą się ze sobą porozumiewać, nie da się tego cofnąć
+ proces złożony, czyli wieloelementowy i wielofazowy, może mieć charakter dwustronny lub jednostronny, werbalny lub niewerbalny, bezpośredni, medialny lub pośredni
+ jest nieodwracalne, nie da się go cofnąć czy zmienić
...w następnym poście m.in. o: komunikowanie werbalne i niewerbalne; komunikacja poprzez przestrzeń...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz