PRERAFAELIZM od 1848r.
Prerafaelici (The Pre-Raphaelite Brotherhood) – stowarzyszenie artystyczne założone w Londynie
w 1848 roku przez studentów The Royal Academy of Art. Główni jego przedstawiciele
to: John Everett Millais, William Hunt, Dante Gabriel Rossettii , William Michael, James Collinson, Thomas
Woolner, Walter Howell Deverell, Charles Allston Collins, Ford Madox Brown. Ten
dziewiętnastowieczny kierunek w sztuce
zapoczątkowany w Anglii, nawiązuje do sztuki wczesnego włoskiego odrodzenia, opartej w szczególności na florenckiej i umbryjskiej szkole z XV w. Prerafaelityzm określić można jako sztukę
zimną, elegancką i dość mocno związaną z
epoką wiktoriańską.[1]
Kobiety na obrazach Prerafaelitów są bardzo piękne i szykowne, ale brak w
nich radości życia. Wyglądają tak, jakby zażywały środków odurzających, jakby
żyły w swoim wyimaginowanym, smutnym, pozbawionym emocji świecie. Zwykle mają piękne, długie, rozpuszczone, rudozłociste włosy, duże oczy, patrzące beznamiętnie w
jeden punkt jak zahipnotyzowane. Mają delikatne dłonie, są zgrabne, szczupłe,
zwykle ubrane w drogie, bogato zdobione suknie, sprawiają wrażenie pięknych
posągów. Kobiety z obrazów prerafaelitów
wykonują określone czynności, ale w sposób wyrozumowany, jakby ciągle się nad
czymś zastanawiały, przybierają pozy, są jak zaczarowane.
Ideał kobiecej urody na podstawie twórczości
wybranych malarzy Prerafaelizmu
Beata Beatrix [2] [3] 1863-1870r. Dante Gabriel Rossetti
Olej na
płótnie, (ok. 1863), 86.4 x 66 cm, Tate
Gallery, Londyn.
Niekwestionowaną
pięknością i zarazem jedną z modelek Prerafaelitów była eteryczna Elizabeth
Siddal - żona jednego z czołowych malarzy tego stylu malarskiego, a mianowicie
Dante Gabriela Rossettiego. Elizabeth była piękną kobietą, miała zielone oczy, gęste,
miedzianozłote włosy (łączą się grzechem światem
podziemnym, szatanem, śmiercią i brakiem uczciwości [4]), smukłą, białą i gładką szyję. Dzieło zatytułowane Beata
Beatrix, stanowi hołd złożony żonie malarza, która popełniła samobójstwo
poprzez przedawkowanie laudanum w lutym 1862 roku. Na obrazie Siddal otoczona jest
miękkim baśniowym tłem, pogrążona w oczekiwaniu śmierci, wygląda jakby była już
półuśpiona, dłonie bezładnie rozłożyła, na które za chwilę czerwony
gołąb - symbol Ducha Świętego, złoży narkotyczny kwiat maku - symbol snu, spokoju, śmierci.
Bohaterka znajduje się w murowanej cembrowinie, jakby w otwartym grobie.
Na brzegu cembrowiny widać zegar
słoneczny, wskazujący godzinę dziewiątą, godzinę popełnienia samobójstwa.
Oprócz obrazu, przedstawiającego śmierć
Siddal, dzieło jest też ilustracją do Vita nuova Dantego Alighieri i
jest nieco inaczej interpretowane. Postać Beatrycze, ukochanej poety, przedstawiona jest
w trakcie wielkiego skupienia. W lewym
górnym rogu obrazu widać czerwoną postać Miłości, trzymającej w rękach światło
- symbol życia bohaterki, w prawym - ciemną postać Dantego. Z tyłu wyłania się
jeden z mostów Florencji - most Ponte Veccio, jak wiemy Dante
Alighieri i Beatrycze [5] mieszkali
w tym pięknym mieście.
Miss Gladys
Holman Hunt [6] [7] 1893-1894; modified c. 1904-1905 r.
William Holman Hunt
Oil on panel, (1893-1894),
122.5 x 982 cm, Museo de Arte de Ponce
(MAP), Ponce, Puerto Rico
Oil on canvas, (1900), 55 x 68.5 cm, Towneley Hall Art. Gallery Bumley, Lancashire, UK
Obrazy Williama Holmana Hunt’a, przedstawiające Miss Gladys Holman Hunt i dzieło Johna
Williama Waterhous'a zatytułowane Destiny [9] - są kolejnymi przykładami przedstawienia pięknych kobiet, pogrążonych w zadumie.
Klasyczna piękność [10] [11] 1909 r. John William Godward
Olej na
płótnie, (1909), 30,5 × 35,6 cm Prywatna Kolekcja.
John William Godward, angielski malarz schyłku okresu
wiktoriańskiego neoklasycyzmu, kojarzy
się z obrazami urodziwych kobiet, malowanych w duchu prerafaelitów.
Atena [12] [13] 1908 r. John William Godward
Olej
na płótnie. (1908) 101 x 61 cm, Prywatna Kolekcja.
Atena ma idealną budowę ciała, gładką białą skórę, szczupłą
talię, włosy ciemne, zebrane do tyłu. Stoi w przezroczystej czerwonej sukience,
nie obnażając nadmiernie swego pięknego ciała. Tytuł i tło obrazu bez
wątpliwości pokazują związek z antykiem.
[1] La belle epok. Prerafaealici.
[online]. [Dostęp: 16 luty 2013].
Dostępny w Internecie : http:< //www.labelleepoque.
fora.pl/malarstwo,23/prerafaelici,36.html>
[2] D. G. Rossetti, Beata
Beatrix. [il.] [online]. [Dostęp: 15
luty 2013]. Dostępny w Internecie : < http:// pl. wikipedia. Org / wiki/Beata_Beatrix>
[3] D. G. Rossetti, Beata Beatrix. Olej na płótnie,
(ok. 1863), 86.4x66cm, Tate Gallery, Londyn.
[4] Wł. Kopaliński. Słownik symboli. Warszawa. Wydawnictwo Wiedza powszechna.
1990. s.472 [definicja]. ISBN
83-214-1074-X
[5] D. G. Rossetti. Beata Beatrix
. [online]. [Dostęp: 15 luty 2013]. Dostępny w Internecie : <http://pl. wikipedia. org / wiki/ Beata_Beatrix>
[6] W. H. Hunt, Miss
Gladys Holman Hunt .Oil on panel, (1893-1894), 122.5x982cm, Museo de Arte de Ponce (MAP), Ponce, Puerto Rico
[7] W. H. Hunt, Miss
Gladys Holman Hunt. [il.]
[online]. [Dostęp: 15 luty 2013]. Dostępny
w Internecie : <http://en.wikipedia.org/wiki/File:William_Holman_Hunt,_Miss_Gladis_M._Holman_Hunt_%28The_School_of_Nature%29._Oil_on_panel,_122.5_x_982_cm._San_Juan_de_Puerto_Rico,_Museo_de_Arte_de_Ponce.jpg>
[8] J.W. Waterhosue,
Destiny. [il.] [online]. [Dostęp: 17 luty 2013]. Dostępny w Internecie : http:< //www.
jwwaterhouse.com/view.cfm?recordid=15>
[9] J.W. Waterhosue, Destiny.
Oil on canvas, (1900), 55x
68.5cm Towneley Hall Art. Gallery Bumley, Lancashire, UK
[10] J. W. Godward. Klasyczna piękność. Olej na płótnie, (1909), 30,5×35,6cm Prywatna
Kolekcja
[11] J. W. Godward. Klasyczna piękność. [il.] [online]. [Dostęp: 20 luty 2013]. Dostępny w Internecie
: <http:// pl. wikipedia. org/wiki/Plik:Godward_-_A_Classical_Beauty_1909.jpg>
[12] J. W. Godward,
Atena. Olej na płótnie. (1908) 101x61cm, Prywatna Kolekcja
[13] J. W. Godward,
Atena. [il.]
[online]. [Dostęp: 20 luty 2013]. Dostępny w
Internecie : <http://pl.wikipedia.
org/wiki/ Plik:Godward_JW_Athenais_1908.jpg>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz